این روزها زیاد میبینم دوستان کم سن و سالی را که بر حسب اتفاق با یکی آشنا شده و بعد از یک ماه عاشق می شوند، وقتی از آنها سوال می شود که چرا عاشقش شدی؟ هیچ جواب درستی برای ارائه ندارند، نمی دانند که دنبال چه انسانی بوده اند و امروز به چه شخصیتی دست یافته اند، گويي معیار ندارند برای انتخاب یار…
در این سن کم عاشق می شوی، نه خودت میدانی چه میخواهی و نه طرف مقابلت!
معیار داشته باش دوست من! چه اشکالی دارد اگر معیارهای انتخاب یار را روی کاغذی نوشته، هر چند ماه یکبار حذف و اضافه انجام دهی!؟ تا لااقل فردا که بدون هیچ دلیلی عاشق شدی خودت هم بدانی که به آنچه میخواستی نرسیدی، تا لااقل بتوانی تشخیص دهی که خودت را گول زده و یا واقعا به مطلوب رسیده ای! در توهم گرفتاری یا در دریای عشق!
چه کسی به تو آموخت که عشق دلیل نمی خواهد، عقلانی نیست، کار دل است و عاطفه کفایت می کند در انتخاب؟
روزهای جوانی میگذرد، این شور اولیه، اگر برای عاشقی دلیل کافی نداشته باشی، پشیمانی جایگزین عشق خواهد شد!
